جنگ و صلح
چهارشنبه, ۲۰ ارديبهشت ۱۳۹۶، ۱۱:۱۷ ب.ظ
بسم الله الرحمن الرحیم
جنگ و صلح
"سایه جنگ" واژه ی پر تکرار این روز ها از سوی دولتمردان است کم کم به پایان داستان هیجان انگیز انتخابات نزدیک میشویم در حالی که تمام کاندیداهای ریاست جمهوری میتوانند برنامه های خود را بیان کنند در این بین یک نفر باید از کارنامه ی چهار ساله ی خود دفاع عقلانی کند در غیر این صورت باید با پاستور خداحافظی کند . فارغ از تمام تبلیغات و سخنان رقبا و...بزرگ ترین رقیب برای اقای رئیس جمهور وعده های عملی نشده ی ایشان است . متاسفانه طی چهار سال اخیر اقای رئیس جمهور برای حل مشکلات کشور تمام نگاه خود را به خارج از مرز ها دوخته بود هنوز خیابان های تهران جشن و پای کوبی در شب توافق ایران و 5+1 را به خاطر دارند ایضا تمام روز هایی که مردم امید داشتند با برداشته شدن تحریم ها گشایش های اقتصادی عظیمی رخ دهد چرا که دولت مردان در قبال مشکلات موجود در جامعه حتی رفع مشکل اب خوردن مردم را هم به تحریم ها گره زده بودند.اما از اواخر پاییز 95 بود که کم کم مردم از توافق برجام نا امید شدند و دیگر نمیشد ان ها را دعوت به صبر کرد. حال که بی نتیجه بودن برجام برای حل مشکلات اقتصادی کشور بر همگان روشن شده است و وضعیت معیشت مردم باعث ناراضیتی عمومی شده است دولتمردان که برجام را تنها دستاورد خود میبینند مجبور اند توصیف جدیدی از از بزرگ ترین توافق تاریخ ارائه دهند و ان این است که اگر برجام نبود جنگ میشد و برجام سایه ی جنگ را از روی کشور برداشته است. مسئله ای که یکبار از سوی فرمانده ی کل قوا امام خامنه ای رد شد: «آن مسئول اروپایی به مسئولین ما میگوید اگر برجام نبود جنگ در ایران حتمی بود؛ دروغ محض! چرا میگویند جنگ؟ چون ذهن برود به جنگ... جنگ واقعی جنگ اقتصادی و تحریم و گرفتن عرصه کار و فعالیت و فناوری در کشور است. ما را به جنگ نظامی متوجه میکنند تا از این غفلت کنیم. جنگ واقعی جنگ فرهنگی است.»
حال با همه ی این ها سئوال اصلی این است که ایا امریکا اصلا توان حمله به ایران را دارد یا خیر.ایا رفتار مسئولان سایه ی جنگ را از سر کشور رفع کرده است؟چندی پیش بود که مقام معظم رهبری امام خامنه ای فرمودند:" گاهی می‌شنویم بعضی میگویند یا در گذشته گفته‌اند که وقتی ما آمدیم مسئولیت پیدا کردیم، توانستیم سایه‌ی جنگ را از سر کشور رفع کنیم، اما این حرف‌ها درست نیست و واقعیت آن است که در تمامی سال‌های متمادی، حضور ملت در صحنه،باعث رفع سایه‌ی جنگ و تعرض از سر ایران شده است. 10/2/96"
اما از ان جایی که سخنان ایشان مورد سو استفاده ی برخی قرار گرفت ایشان مجددا به این مسئله ژرداختند و فرمودند:"من این را میگویم. نیایند حرفی را که بنده به صراحت بیان کردم تحریف کنند و بگویند مراد فلانی این است که حضور مردم دولتی را سر کار می‌آورد، که آن دولت... نه آقا؛ دولتها تأثیری ندارند.17/2/96"
همان طور که روشن شد در داخل کشور مسئولان چه مسئولان دولت فعلی و چه دولت قبلی نقشی در رفع تهدید نداشته اند و حضور مردم امنیت کشور را بر قرار کرده است.
اما نگاهی به ان سوی مرز ها میکنیم سال گذشته انتخابات ریاست جمهوری امریکا در حالی برگزار شد که نیمی از مردم امریکا در انتخابات شرکت نکردند و نهایتا رئیس جمهور ان ها ترامپ کسی است که امریکا را فلج میخواند. با توجه به بدهی 19 تریلیون دلاری آمریکا و یا هزینه 6 تریلیون دلاری که این کشور از سال 2003 به این سو صرف جنگ کرده است چگونه با یک پیکره ی فلج باز میتواند جنگ جدیدی را شروع کند؟مگر این که شیوخ عرب حاشیه ی خلیج فارس حماقت به خرج داده و هزینه های سرسام اور جنگ را برای امریکا فراهم کنند
شاید بهتر باشد نگاهی به سابقه ی جنگ اوری امریکا در منطقه داشته باشیم چندی پیش بود که دو ناو آمریکایی «یو اس اس راس» و «یو اس اس پورتر» واقع در شرق سواحل مدیترانه به صورت کاملا ناگهانی با 59 موشک هدایت شونده، پایگاه هوایی «الشعیرات» سوریه را در نزدیکی حمص هدف قرار دادند و نکته ی جالب این بود که امریکا این حمله ی خود را توجیه نکرد و ان را مبارزه با تروریست نیز نخواند و تمام جهانیان شاهد تجاوز امریکا به سوریه بودند.در این حمله به تجهیزات نظامی سوریه خسارت سنگینی وارد نشد اما در داخل مرز های ایران در حالی که کمتر از یک ماه به انتخابات زمان باقی است این حمله ی مضحکانه ی امریکا به سوریه دستاویز طرفداران سازش و مذاکره با شیطان بزرگ شده است تا بتوانند مردم را از موهومات بترسانند و به هر قیمتی که شده مسیر سازش با غرب را پیش ببرند که اگر توافق نکنیم جنگ میشود اگر مذاکره نکنیم امریکا به ایران حمله میکند و... اگر مردم ایران حافظه ی تاریخی خود را به کار گیرند باید به یاد زمانی بیفتند که محمد خاتمی رئییس جمهور ایران از گفت و گوی تمدن ها حرف میزد و همان زمان بود که جورج بوش ایران را محور شرارت خواند یعنی هر زمان که در مواضع خود کوتاه امده غربی ها گستاخ تر شده اند.غربی که امروز هرو به اضمحلال و نابودی است و در ده سال گذشته فقط توانسته است به کشور هایی که توان نظامی ضعیفی دارند حمله کند . کوبا ، ویتنام، عراق، افغانستان و کشورهایی از این دست اما با این که امریکا ایران و مثلا کره ی شمالی را در محور شرارت قرار داد هیچ گاه نتوانست به مرز های ایران و یا مثلا کره شمالی روسیه و چین تجاوز کندبه همین خاطر است که رئیس جمهور اسبق امریکا باراک اوباما در مصاحبه با کانال دوی تلوزیون رژیم صهیونیستی میگوید که:" "هیچ گزینه نظامی واقعی برای متوقف کردن ایران وجود ندارد" و ایضا دونالد ترامپ نیز در گفت و گوی با بیل "اورایلی"، کارشناس شبکه فاکس‌نیوز آمریکا درباره ی تحرکات نظامی علیه ایران بیان میکند که" من هرگز درباره اقدامات نظامی حرف نمی‌زنم"
با وجود اعترافات مقامات غربی به ناتوانی از نبرد با ایران و نیز اثبات این ناتوانی در مراجعه به حوادث دهه ی اخیر مشخص میشود که سایه ی جنگ دروغی بیش نیست و امریکا مجبور است زین پس برای حفظ ژست ابر قدرتی خود در دنیا به مذاکره متوسل شود و از طریق راه هایی مثل تحریم مالی، حمایت از اپوزیسیون داخلی جنگ خود علیه ایران را پیش ببرد.
نکته ی اخر این که برفرض واقعا سایه ی جنگ وجود داشت ایا با دیپلماسی ذلت و انفعال داخلی و گلایه از رشد توان دفاعی و موشکی میشود برای دفاع اماده شد؟واقعا چرا اقایان رفع سایه ی جنگ را این اندازه مربوط به خود میدانند مگر ان ها چه نسبتی با امریکا دارند که بودن ان ها جنگ را بر طرف میکند و نبودن ان ها جنگ را به وجود میاورد!
جنگ و صلح
"سایه جنگ" واژه ی پر تکرار این روز ها از سوی دولتمردان است کم کم به پایان داستان هیجان انگیز انتخابات نزدیک میشویم در حالی که تمام کاندیداهای ریاست جمهوری میتوانند برنامه های خود را بیان کنند در این بین یک نفر باید از کارنامه ی چهار ساله ی خود دفاع عقلانی کند در غیر این صورت باید با پاستور خداحافظی کند . فارغ از تمام تبلیغات و سخنان رقبا و...بزرگ ترین رقیب برای اقای رئیس جمهور وعده های عملی نشده ی ایشان است . متاسفانه طی چهار سال اخیر اقای رئیس جمهور برای حل مشکلات کشور تمام نگاه خود را به خارج از مرز ها دوخته بود هنوز خیابان های تهران جشن و پای کوبی در شب توافق ایران و 5+1 را به خاطر دارند ایضا تمام روز هایی که مردم امید داشتند با برداشته شدن تحریم ها گشایش های اقتصادی عظیمی رخ دهد چرا که دولت مردان در قبال مشکلات موجود در جامعه حتی رفع مشکل اب خوردن مردم را هم به تحریم ها گره زده بودند.اما از اواخر پاییز 95 بود که کم کم مردم از توافق برجام نا امید شدند و دیگر نمیشد ان ها را دعوت به صبر کرد. حال که بی نتیجه بودن برجام برای حل مشکلات اقتصادی کشور بر همگان روشن شده است و وضعیت معیشت مردم باعث ناراضیتی عمومی شده است دولتمردان که برجام را تنها دستاورد خود میبینند مجبور اند توصیف جدیدی از از بزرگ ترین توافق تاریخ ارائه دهند و ان این است که اگر برجام نبود جنگ میشد و برجام سایه ی جنگ را از روی کشور برداشته است. مسئله ای که یکبار از سوی فرمانده ی کل قوا امام خامنه ای رد شد: «آن مسئول اروپایی به مسئولین ما میگوید اگر برجام نبود جنگ در ایران حتمی بود؛ دروغ محض! چرا میگویند جنگ؟ چون ذهن برود به جنگ... جنگ واقعی جنگ اقتصادی و تحریم و گرفتن عرصه کار و فعالیت و فناوری در کشور است. ما را به جنگ نظامی متوجه میکنند تا از این غفلت کنیم. جنگ واقعی جنگ فرهنگی است.»
حال با همه ی این ها سئوال اصلی این است که ایا امریکا اصلا توان حمله به ایران را دارد یا خیر.ایا رفتار مسئولان سایه ی جنگ را از سر کشور رفع کرده است؟چندی پیش بود که مقام معظم رهبری امام خامنه ای فرمودند:" گاهی می‌شنویم بعضی میگویند یا در گذشته گفته‌اند که وقتی ما آمدیم مسئولیت پیدا کردیم، توانستیم سایه‌ی جنگ را از سر کشور رفع کنیم، اما این حرف‌ها درست نیست و واقعیت آن است که در تمامی سال‌های متمادی، حضور ملت در صحنه،باعث رفع سایه‌ی جنگ و تعرض از سر ایران شده است. 10/2/96"
اما از ان جایی که سخنان ایشان مورد سو استفاده ی برخی قرار گرفت ایشان مجددا به این مسئله ژرداختند و فرمودند:"من این را میگویم. نیایند حرفی را که بنده به صراحت بیان کردم تحریف کنند و بگویند مراد فلانی این است که حضور مردم دولتی را سر کار می‌آورد، که آن دولت... نه آقا؛ دولتها تأثیری ندارند.17/2/96"
همان طور که روشن شد در داخل کشور مسئولان چه مسئولان دولت فعلی و چه دولت قبلی نقشی در رفع تهدید نداشته اند و حضور مردم امنیت کشور را بر قرار کرده است.
اما نگاهی به ان سوی مرز ها میکنیم سال گذشته انتخابات ریاست جمهوری امریکا در حالی برگزار شد که نیمی از مردم امریکا در انتخابات شرکت نکردند و نهایتا رئیس جمهور ان ها ترامپ کسی است که امریکا را فلج میخواند. با توجه به بدهی 19 تریلیون دلاری آمریکا و یا هزینه 6 تریلیون دلاری که این کشور از سال 2003 به این سو صرف جنگ کرده است چگونه با یک پیکره ی فلج باز میتواند جنگ جدیدی را شروع کند؟مگر این که شیوخ عرب حاشیه ی خلیج فارس حماقت به خرج داده و هزینه های سرسام اور جنگ را برای امریکا فراهم کنند
شاید بهتر باشد نگاهی به سابقه ی جنگ اوری امریکا در منطقه داشته باشیم چندی پیش بود که دو ناو آمریکایی «یو اس اس راس» و «یو اس اس پورتر» واقع در شرق سواحل مدیترانه به صورت کاملا ناگهانی با 59 موشک هدایت شونده، پایگاه هوایی «الشعیرات» سوریه را در نزدیکی حمص هدف قرار دادند و نکته ی جالب این بود که امریکا این حمله ی خود را توجیه نکرد و ان را مبارزه با تروریست نیز نخواند و تمام جهانیان شاهد تجاوز امریکا به سوریه بودند.در این حمله به تجهیزات نظامی سوریه خسارت سنگینی وارد نشد اما در داخل مرز های ایران در حالی که کمتر از یک ماه به انتخابات زمان باقی است این حمله ی مضحکانه ی امریکا به سوریه دستاویز طرفداران سازش و مذاکره با شیطان بزرگ شده است تا بتوانند مردم را از موهومات بترسانند و به هر قیمتی که شده مسیر سازش با غرب را پیش ببرند که اگر توافق نکنیم جنگ میشود اگر مذاکره نکنیم امریکا به ایران حمله میکند و... اگر مردم ایران حافظه ی تاریخی خود را به کار گیرند باید به یاد زمانی بیفتند که محمد خاتمی رئییس جمهور ایران از گفت و گوی تمدن ها حرف میزد و همان زمان بود که جورج بوش ایران را محور شرارت خواند یعنی هر زمان که در مواضع خود کوتاه امده غربی ها گستاخ تر شده اند.غربی که امروز هرو به اضمحلال و نابودی است و در ده سال گذشته فقط توانسته است به کشور هایی که توان نظامی ضعیفی دارند حمله کند . کوبا ، ویتنام، عراق، افغانستان و کشورهایی از این دست اما با این که امریکا ایران و مثلا کره ی شمالی را در محور شرارت قرار داد هیچ گاه نتوانست به مرز های ایران و یا مثلا کره شمالی روسیه و چین تجاوز کندبه همین خاطر است که رئیس جمهور اسبق امریکا باراک اوباما در مصاحبه با کانال دوی تلوزیون رژیم صهیونیستی میگوید که:" "هیچ گزینه نظامی واقعی برای متوقف کردن ایران وجود ندارد" و ایضا دونالد ترامپ نیز در گفت و گوی با بیل "اورایلی"، کارشناس شبکه فاکس‌نیوز آمریکا درباره ی تحرکات نظامی علیه ایران بیان میکند که" من هرگز درباره اقدامات نظامی حرف نمی‌زنم"
با وجود اعترافات مقامات غربی به ناتوانی از نبرد با ایران و نیز اثبات این ناتوانی در مراجعه به حوادث دهه ی اخیر مشخص میشود که سایه ی جنگ دروغی بیش نیست و امریکا مجبور است زین پس برای حفظ ژست ابر قدرتی خود در دنیا به مذاکره متوسل شود و از طریق راه هایی مثل تحریم مالی، حمایت از اپوزیسیون داخلی جنگ خود علیه ایران را پیش ببرد.
نکته ی اخر این که برفرض واقعا سایه ی جنگ وجود داشت ایا با دیپلماسی ذلت و انفعال داخلی و گلایه از رشد توان دفاعی و موشکی میشود برای دفاع اماده شد؟واقعا چرا اقایان رفع سایه ی جنگ را این اندازه مربوط به خود میدانند مگر ان ها چه نسبتی با امریکا دارند که بودن ان ها جنگ را بر طرف میکند و نبودن ان ها جنگ را به وجود میاورد!
